piątek, 22 lutego 2013

Amerykańska Rozrywka Sportowa ,,Wrestling''


Wrestling (ang. professional wrestling, pro-wrestling) – rozrywka sportowa ciesząca się największą popularnością w Stanach Zjednoczonych,JaponiiKanadzieMeksykuWielkiej Brytanii; od niedawna promowany w Polsce. W gruncie rzeczy wrestling jest niebezpiecznym rozrywkowym show, „żyjącym” ze swojej widowiskowości i pozorowanej brutalności, którą gwarantują zawodnicy często przyjmujący środki przeciwbólowe i sterydy (dla uśmierzenia bólu, zwiększenia muskulatury oraz siły np. przy podnoszeniach) Rzadziej do ringu stają kobiety, nie wpływa to jednak na oglądalność; we wrestlingu liczy się głównie widowisko, dzięki któremu wrestling posiada olbrzymią oglądalność.

Często zdarzają się poważne urazy ciała, np. głowy (encefalopatia bokserska) i kręgosłupa (akcje typu „piledriver”). Nie obywa się bez wypadków, w tym śmiertelnych. Przyczynami zgonu zawodników przed 50. rokiem życia są najczęściej: ataki serca, sterydy, przedawkowania, samobójstwainfekcje, morderstwa oraz urazy. Zawodnicy często po zakończeniu kariery zmagają się z problemami finansowymi, zdrowotnymi i osobistymi, co jest wynikiem prowadzonego stylu życia[26]. Niektórzy z nich kończą karierę na wózku inwalidzkim (Dynamite Kid) lub sparaliżowani (Darren Drozdov)
Na ringu, jak i poza nim umierają zawodnicy]. Wrestlerzy natomiast bywają nazywani współczesnymi gladiatorami

Federacje

W zawodowym wrestlingu „federacja” oznacza związek, posiadający własną wewnętrzną autonomię. Do takich federacji oprócz wrestlerów, zatrudniani są także showmeni oraz konferansjerzy. Każda federacja ma własne tytuły mistrzowskie, odmienne w innych federacjach.
Obecnie największą federacją profesjonalnych zapasów jest WWE (World Wrestling Entertainment), która w 2001 wchłonęła największego rywala – World Championship Wrestling. Obecnie największym konkurentem WWE jest Total Nonstop Action Wrestling. Federacja ta cały czas się rozrasta i na początku 2006 roku podpisała kontrakt z dużą gwiazdą amerykańskiego wrestlingu – Stingiem, a 17 marca tego samego roku odbyła się pierwsza gala typu House Show (zawody nieemitowane w telewizji). TNA posiada dwugodzinny program pt. „Impact Wrestling” emitowany głownie na antenie stacji Spike TV, a co miesiąc organizuje galę PPV (Pay-per-view). Obecnie widzowie mogą tam oglądać również dużą część byłych wrestlerów Extreme Championship Wrestling.
W latach 1995-2001 najpoważniejszym konkurentem dla WWE była federacja WCW (World Championship Wrestling) – zatrudniająca m.in. takie gwiazdy jakHulk HoganRandy SavageStingGoldberg oraz Ric Flair.
Mniejszą popularnością cieszą się federacje indys (niezależne). Widz zobaczy tam długie, ciekawe z dobrym scenariuszem walki, ale za to ograniczy się czas speechów oraz jakości wizualnej (brak titatronów, słabszy efekt wizualny itp.) Ich gale rzadko są emitowane w TV oraz czas oczekiwania na gale jest dłuższy. Federacje te za to często tworzą DVD ze swych gal.[potrzebne źródło]

Zawodnicy

Największą gwiazdą tej zawodowej formy zapasów był Hulk Hogan, który w latach 80. i na początku 90. XX wieku spopularyzował wrestling nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale i na całym świecie.
Meksyku tego rodzaju widowiska noszą nazwę lucha libre (z hiszpańskiego wolna walka). Najbardziej znanym zawodnikiem lucha libre był zmarły w 1984 roku Rudolfo „El Santo” Guzman Huerta, który oprócz sławy scenicznej na ringu zdobył sławę wśród widowni kinowej, występując w meksykańskich filmach przygodowych pod przydomkiem Święty. Został zapamiętany jako bohater pozytywny, choć nigdy nie pokazał twarzy. Swoją postacią kreował postawę „dobra zwyciężającego zło”, toteż potem zarówno w filmach, jak i na ringu pomimo spektakularnych i z założenia przegranych walk – niemal zawsze wygrywał.
Wrestling jest alternatywną szansą dla byłych sportowców, z możliwością powrotu do sportu po kontuzji.
Walkę w wrestlingu można wygrać na 5 różnych sposobów. Jeśli stawką walki jest pas mistrzowski, zawodnik rzucający wyzwanie przejmie czempionat tylko wtedy, gdy wygra przez przypięcie (pin) lub poddanie.

Sposoby zwycięstwa

Przypięcie

„Przypięcie” – (z ang. pinfallpin lub fall) jest działaniem poprzedzonym najczęściej „finisherem”, po którym sędzia odklepuje do trzech, leżącego na obydwu łopatkach zawodnika. „Przypięcie” jest jednym z wariantów odniesienia zwycięstwa w profesjonalnych zapasach (innymi są: poddaniedyskwalifikacja,nokaut oraz wyliczenie pozaringowe – tzw. „count out”)

Poddanie

Information icon.svg Osobny artykuł: poddanie.
Założenie chwytu, po którym przeciwnik się poddaje. Poddanie następuje przez szybkie uderzenia ręką w matę lub ramię przeciwnika, a w chwytach blokujących ręce – przez słowne poinformowanie sędziego o poddaniu. Podobnie jak przypięcie, chwyt można przerwać przez rope break. Wygrana przez poddanie jest też nazywana wygraną przez tap-out, a w Polsce – zwycięstwem przez tzw. odklepanie.

KO

Information icon.svg Osobny artykuł: nokaut.
Sędzia zwykle rozpoczyna liczenie do nokautu, gdy dwaj zawodnicy leżą na ziemi. Liczenie odbywa się tak samo, jak w innych sportach walki, jednak znacznie wolniej.

Wyliczenie

Następuje wtedy, gdy co najmniej jeden zawodnik opuści ring. Sędzia rozpoczyna wtedy liczenie do 10 lub 20 (w zależności od federacji). Jeśli zawodnik nie wróci na ring przed końcem liczenia – przegrywa. W Polsce ten sposób zwycięstwa nazywa się również wyliczeniem pozaringowym, a w języku angielskimcount-out.

Dyskwalifikacja

Dyskwalifikacja następuje w przypadku rażącego naruszenia zasad. Najczęstszymi jej powodami są:
  • użycie przedmiotu o charakterze broni.
  • gryzienie przeciwnika.
  • ciągnięcie rywala za włosy.
  • ignorowanie rope breaku.
  • atak na sędziego.
  • ciągłe ataki na przeciwnika opierającego się na słupku w narożniku ringu.
  • cios poniżej pasa.
  • wtrącenie się do walki osoby trzeciej (lub dodatkowej gdy w ringu walczy nie więcej, niż dwie osoby).
  • Zaatakowanie osoby trzeciej, która w danym momencie nie bierze udziału w walce (Na przykład menadżera lub sekundanta przeciwnika w Tag Team)

Odmiany walk

Aby zadowolić fanów, wymyśla się coraz nowsze formy rywalizacji. Popularne są m.in.:
  • walki w klatkach (Steel Cage Match), gdzie zwycięzca jako pierwszy opuści klatkę; ich odmianą są walki Hell in a Cell
  • walki z drabiną (Ladder Match), zwycięzca za pomocą drabiny musi pierwszy ściągnąć zawieszony przedmiot nad ringiem, którym najczęściej jest pas mistrzowski lub walizka Money In The Bank.
  • walki tag teamów, są to najczęściej 2-osobowe, lub wieloosobowe zespoły.
  • Handicap match, jeśli jedna ze stron ma przewagę liczebną.
  • Inferno Match, przegranym okazał się ten, kto jako pierwszy zapłonął prawdziwym ogniem buchającym wokół ringu.
  • Casket Match, czyli zamknięcie przeciwnika w trumnie.
  • Buried alive, przegrany jest zakopywany żywcem w dziurze, w którą wkopuje się piach.
  • TLC: Tables, Ladders & Chairs Match, zasady identyczne jak w pojedynkach z drabiną, ale wzbogacone o stoły i krzesła, zasady identyczne jak w pojedynkach z drabiną, ale wzbogacone o stoły i krzesła
  • Table Match, w którym zwycięzcą zostaje ten, kto rzuci przeciwnika na stół, jednocześnie go łamiąc
  • Royal Rumble match, występujące tylko na Royal Rumble PPV. Na początku walczą pierwsi dwaj zawodnicy i co 90 sekund wchodzi następny zawodnik i tak do zapaśnika z ostatnim (30 albo 40) numerem. W walkach tego typu należy wyrzucić przeciwnika z ringu przez górną linę, zostanie on wyeliminowany od momentu dotknięcia obiema stopami obszaru poza ringiem. Podobne są walki typu Battle Royal, jednak tam wszyscy zawodnicy od początku są na ringu. W przeciwieństwie do „Royal Rumble” w „Battle Royal” zawodnik zostaje wyeliminowany na zwykłych zasadach.
  • 30/60 minutowy Iron Man Match polegający na odliczeniu zawodnika jak najwięcej razy
  • Last Man Standing, który można wygrać jedynie nokautując przeciwnika i czekając, aż sędzia doliczy do 10, a zawodnik do tego momentu nie wstanie
  • First Blood (do pierwszej krwi) oraz pozbawione reguł (hardcore), czyli tzw. „wolnoamerykanka”, a sędzia jest jedynie od wyznaczania zwycięzcy. Walki te są bardzo brutalne i mogą doprowadzić zawodników do utraty zdrowia lub życia]. Przeradzają się one w krwawe bójki z użyciem niebezpiecznych narzędzi.
  • No Disqualification: bez dyskwalifikacji.
  • No Holds Barred: mecz bez zasad.
  • I Quit Match: mecz, w którym trzeba zmusić przeciwnika do wypowiedzenia słów I quit (pol. Poddaje się).
  • Ambulance Match: mecz, w którym trzeba zamknąć w karetce przeciwnika.
  • Lumberjack Match: dookoła ringu stoi wielu innych zawodników i nie pozwalają walczącym zawodnikom wyjść poza ring.
  • Falls Count Anywhere: walka mogąca zakończyć się na całym terenie hali.

Wypadki śmiertelne

Wrestling jest brutalny i niebezpieczny, co wiąże się ze zgonami wrestlerów. Stanowią one ciemną stronę tego widowiska, o której jego organizatorzy mówią niechętnie. Są one także mroczną tajemnicą tego środowiska. Na urazy głowy, szyi i klatki piersiowej odniesione podczas walki nakładają się także inne czynniki takie jak: infekcje, tętniaki mózgu i wady serca. Rzadko tego typu przypadkami zajmuje się policja a jeszcze rzadziej sądy. Poniżej wymieniono tych, których zgon nastąpił w związku z walką, w jej trakcie lub krótko po jej zakończeniu. Lista zawiera rok zgonu, imię i nazwisko lub  pseudonim, przyczynę zgonu, oraz wiek zawodnika
Nr.Rok śmierciImię, nazwisko, pseudonimOpis przyczyny lub okoliczności śmierciWiek zawodnika
11911William „Farmer” Baldwinumiera na ringu
21923Ole Olson
31931„Stanley Stasiak” Ignacy J. Stasiakzawał serca podczas walki36
41934„The California Red Devil” Jack Lewiszawał serca po walce
51934Joe Shimkus38
61935Tex Wright28
71936Mike Romano40
81936„Cowboy Russell” Jack Ray40
91937Eddie Baker36
101941Buddy O’Brienumiera na ringu
111951Jeanette Wolfumiera na ringu18
121952Terry McGinnisumiera po walce41
131954Gust Johnstone Cerebralkrwotok, umiera na ringu50
141955„Canadian Angel” „Q-Ball” Jack Rushumiera na ringu
151955„Dennis Clary” Vincent Lizdennis31
161956Ralph Weaver50
171957Babe Zaharias42
181958Gordon McKinleyumiera po walce
191959„Ace Gordon” Lou Abramsumiera na ringu
201961Ali Pasha
211961Oyama „Great” Katoatak serca po walce42
221961Charles „Chick” Garibaldiumiera po walce46
231962Johnny Demchukumiera po walce49
241963Jim Wrightzawał serca, umiera na ringu
251964Tex Rileyzawał serca po walce50
261964Louis Papineauumiera po walce36
271968„Doctor X” Guy Taylorumiera na ringu
281968„Big” Ike Eakinszawał serca, umiera na ringu
291969„Iron” Mike DiBiaseumiera na ringu, zawał45
301969Jim Hadyumiera po walce36
311971Alberto Torresurazy37
321972Luis Hernandez
331972Luther Lindsayumiera na ringu48
341972Ray Gunkelumiera na ringu48
351975„Ron Dupree” Russell Grobes
361978Michel „Mad Dog” Martel33
371979Bull Martinumiera na ringu34
381979Sangre Indiaumiera na ringu23
391985„Tarzan Govender”umiera na ringu
401985Rick McGrawurazy30
411987Malcolm „King Kong”urazy51
421992Kevin Corleyumiera na ringu46
431993Jimmy Bealumiera na ringu20
441993„Oro” Javier Hernandezumiera na ringu21
451993Larry Cameron Heartzawał serca po walce41
461997„Plum Mariko” Mariko Uedawypadek29
471999Emiko Kadokontuzja, umiera po walce23
481999Gary Albrightzawał serca podczas walki36
491999Owen Hartwypadek, umiera na ringu34
502000Mark Mendianumiera na ringu20
512000Masakazu Fukudawypadek, umiera na ringu27
522000Tony Nashwypadek, umiera na ringu30
532001Brian Ongkontuzja podczas treningu27
542003Chris Candidowypadek, umiera w szpitalu[34
552003Larry W. Bookerumiera w szpitalu po walce51
562004Victor the Bodyguardumiera po walce38
572004Brandon Starrwylew spowodowany kontuzją19
582004„Dr Destruction”umiera na ringu34
592004Chief Bronkaskaatak serca po walce
602004El Misterio de la Muerteumiera w trakcie walki
612005Eddie GuerreroZginął na zawał serca39
622007Mephisto Lephantoatak serca, umiera na ringu31
632008Jamel Brownumiera po treningu15
642009Mitsuharu Misawakontuzja46
652010Jeremy Woodumiera po treningu20
662011Charley Engelfriedumiera po walce17
Najbardziej znany, śmiertelny wypadek miał miejsce jeszcze przed walką. Brat wielokrotnego mistrza świata, Breta HartaOwen, podczas gali Over the Edge w 1999 r. zjeżdżał na ring przyczepiony liną do sufitu. Mechanizm zatrzaskowy otworzył się, gdy był na wysokości 22 metrów. Uderzył głową w narożnik, po czym z dużą siłą runął plecami na matę. Zmarł w drodze do szpitala.
Mniej znany, wypadek śmiertelny, miał miejsce w 2005 roku, młody wrestler walczący pod pseudonimem „Spider” – Daniel Quirk, pracujący wówczas w federacji UCW, wykonał wysoki skok na przeciwnika, ten jednak nie zdołał go dobrze złapać i Dan uderzył głową w matę, lekarze próbowali uratować młodego zapaśnika, jednak ten nie zdołał się już podnieść. Zmarł mając 22 lata.
Terapii odchudzającej nie przetrzymało serce zapaśnika sumo Rodney Anoa'i. We śnie zmarł 40-letni Hawk z najsłynniejszego duetu zapaśniczego Legion Of Doom/Road Warriors. W wyniku uduszenia zmarł również Crash Holly. 4 grudnia 2009 zmarł samoański zapaśnik Umaga – przyczyną był atak serca, znalazła go żona nieoddychającego i zakrwawionego, miał krwotok z nosa[61][26]. 13 sierpnia 2010 w wieku 29 lat zmarł na zawał serca wrestler Lance Cade[62].
Wrestling, uprawiają doświadczeni zawodowcy, doskonale przygotowani do walki. Ponieważ sport ten jest niebezpieczny dla zdrowia i życia ze względu na liczne wypadki, każdą transmisję z zawodów poprzedza komunikat o tym, by nie próbować typowych zachowań i chwytów w tej formie rywalizacji. W wielu krajach prawo zabrania pokazywania transmisji z walk przed godziną 23:00. W niektórych stanach USA dzieci nie są wpuszczane na gale. Restrykcje takie były skutkiem procesu nieletniego amerykańskiego chłopca, który zabił swojego kilkumiesięcznego kuzyna naśladując zachowanie zapaśników. Od tej pory liczne organizacje rodziców prowadzą kampanię przeciw federacjom zapaśniczym.

Podział na postacie i style walki[edytuj]

Postacie[edytuj]

W wrestlingu istnieje podział na 3 główne postacie:
  • Heel – jest czarnym charakterem, publiczność rzadko jest mu przychylna, choć zdarzają się wyjątki. Zawodnicy ci często „oszukują” w walce by zwyciężyć, np. używają przedmiotów, żeby znokautować przeciwnika.
  • Face – jest pozytywnym bohaterem, publiczność w walkach jest zazwyczaj po ich stronie.
  • Tweener – jest postacią łączącą cechy heela i face’a. Publiczność zwykle jest po ich stronie, ale zawodnicy ci, czasami stosują nieczyste zagrania.
Uwaga: Podział ten nie jest stały, zawodnik będący heelem może z czasem zostać face’em lub odwrotnie. Zabieg tego typu określa się jako heel turn (kiedy face staje się heelem) bądź odpowiednio face turnem.
Istnieje też podział zawodników według ich pozycji w federacji:
  • Main eventer – jeden z czołowych zawodników, występuje w walkach wieczoru, najczęściej wygrywa walki, często zdobywa główne pasy mistrzowskie.
  • Upper midcarder – ważny zawodnik, nie mający tak wysokiej pozycji jak main eventer, ale wyższą niż midcarder, wrestler taki czasem zdobywa najważniejsze pasy federacji, ale najczęściej są to drugorzędne pasy.
  • Midcarder – wrestler mający średnią pozycję w federacji, wygrywający z low carderami i jobberami, ale najczęściej przegrywający z wyżej postawionymi zawodnikami, od czasu do czasu mający szansę na wygranie mniej znaczącego pasa.
  • Low carder – wrestler mający niską pozycję w federacji służący do promowania wyżej postawionych wrestlerów, bardzo rzadko zdobywa jakieś pasy mistrzowskie.
  • Jobber – zawodnik o najniższej pozycji w federacji przegrywający niemal wszystkie walki w tzw. „squashach”, czyli bardzo krótkich pojedynkach, praktycznie nie mający szans na zdobycie jakiegokolwiek pasa.
Jeśli jakiś zawodnik dobrze wypełnia swoją rolę może z czasem awansować na wyższe szczeble. Umiejętności nie zawsze przekładają się na pozycję w federacji – main eventerem może zostać wrestler nie prezentujący najwyższego poziomu, mający za to świetny kontakt z oficjelami, udzielający się w akcjach charytatywnych, promujący federację w mediach itp. Jobberem zaś może stać się dobry zawodnik, mający jednak konflikt z oficjelami, nielubiany przez bookerów, źle zachowujący się na zapleczu itp.

Style[edytuj]

  • High Flyer – przez większość walki wykonują efektowne skoki (z lin, narożników), wygrywają przez swoją zwinność np.: Sin Cara, Rey Mysterio, Kofi Kingston, Evan Bourne, Jeff Hardy. Najczęściej high flyerami są zawodnicy z dywizji „cruiserweight”, posiadający na ogół małą masę ciała.
  • Brawler – akcje tych zawodników polegają na ciosach i kopnięciach, prawie w ogóle się nie broniąc, należą do nich: Stone Cold Steve Austin, John Cena, Sheamus, The Undertaker, Triple H, Wade Barrett.
  • Power House – należą do nich zawodnicy o dużej masie ciała i ogromnej sile. Specjalizują się w silnych rzutach przeciwnikiem na matę, np.: Big Show, Mark Henry, Kane, Ryback, Brodus Clay, Tensai.
  • Technician – („technik”, „zawodnik techniczny”), zawodnicy reprezentujący ten styl używają głównie submissionów (poddań) oraz chwytów technicznych, także z zapasów amatorskich, np.: Bret Hart, Kurt Angle, Daniel Bryan, Ric Flair, William Regal.
  • Zawodnik prezentujący „styl amerykański” – to styl łączący powyższe 4 style, z którego powstał piąty. Zawodnikami prezentującymi ten styl są np.: Shawn Michaels, Randy Orton, CM Punk.

Federacje zawodowych zapasów[edytuj]

Polskie federacje pro-zapaśnicze[edytuj]

Ponadto w Polsce funkcjonują organizacje nieformalne, organizujące własne gale we własnym zakresie („prowizoryczne”) oraz szkolące młodych wrestlerów. Do tego typu federacji można zaliczyć Wrestlingowy Klub Sportowy Wołów (WKSW), Polish Extreme Wrestling (PXW) bądź Dolnośląską Scenę Wrestlingu (DSW).


piątek, 8 lutego 2013

Jeff Hardy Mistrz Wrestler z Północnej Karoliny

Jeffrey Nero "Jeff" Hardy (ur. 31 sierpnia 1977 w Cameron, Karolina Północna) – amerykański wrestler, występujący w federacji World Wrestling Federation / Entertainment w latach 1998–2003 oraz 2006–2009. W 2010 podpisał kontrakt z TNA.

W 2009 opuścił WWE i dołączył do TNA. 10 października na gali TNA Bound For Glory 2010 zdobył pas TNA World Heavyweight Championship.Enigma został zawieszony w TNA po zażyciu środków odurzających na gali Victory Road 2011, powrócił do TNA 15 września 2011. W następnym czasie tracił i zdobywał pas wagi ciężkiej. Po pewnym czasie w TNA nastąpiła zmiana wyglądu pasa wagi ciężkiej oraz nazwy na "Immortal Champion".Dnia 14.10.2012 pokonał na Bound For Glory Austina Ariesa i po raz 3 zapewnił sobie tytuł mistrza wagi ciężkiej TNA.

Młodość

Jeff jest synem Gilberta i Ruby Moore. Ma starszego brata Matta. Jego matka zmarła na nowotwór mózgu w 1986 roku, kiedy Jeff miał dziewięć lat. W wieku 12 lat zainteresował się motocrossem a gdy skończył 13 lat dostał Yamahę YZ-80. Jeff wcześniej trenował baseball, lecz musiał przerwać treningi po tym jak w motocrossie nabawił się kontuzji ramienia. W szkole średniej zaczął trenować futbol amerykański i grał na pozycji wspomagającego oraz pozycji specjalnej. Potem zaczął brać udział w amerykańskich zapasach, lecz na krótko. Gdy w szkole narzucono mu wybór między futbolem amerykańskim a zapasami, Jeff wybrał zapasy. Ulubionymi przedmiotami szkolnymi Jeffa były historia i sztuka.

Mistrzostwa i osiągnięcia:

National Championship Wrestling
NCW Light Heavyweight Championship (2 razy)

New Dimension Wrestling
NDW Light Heavyweight Championship (1 raz)
NDW Tag Team Championship (1 raz) – z Matt'em Hardy

New Frontier Wrestling Association
NFWA Heavyweight Championship (1 raz)

North East Wrestling
NEW Junior Heavyweight Championship (1 raz)

NWA 2000
NWA 2000 Tag Team Championship (1 raz) – z Matt'em Hardy

Organization of Modern Extreme Grappling Arts
OMEGA New Frontiers Championship (1 raz)
OMEGA Tag Team Championship (1 raz) – z Matt'em Hardy

Pro Wrestling Illustrated
PWI Comeback of the Year (2007)
PWI Match of the Year (2000) z Matt'em Hardy vs.The Dudley Boyz i Edge i Christian w Triangle Ladder match na WrestleMania 2000
PWI Match of the Year (2001) z Matt'em Hardy vs. The Dudley Boyz i Edge i Christian w Tables, Ladders, and Chairs match na WrestleMania X-Seven
PWI Most Popular Wrestler of the Year (2008, 2009)
PWI Tag Team of the Year (2000) z Matt'em Hardy
PWI sklasyfikowało go na 13 miejscu z 500 najlepszych pojedyńczych wrestlerów w 2009 r

Total Nonstop Action Wrestling
TNA World Heavyweight Championship (3 razy, obecny)
Bound for Glory Series (2012)

Universal Wrestling Association
UWA World Middleweight Championship (1 raz)

World Wrestling Federation / World Wrestling Entertainment
World Heavyweight Championship (2 razy)
WWE Championship (1 raz)
WWE European Championship (1 raz)
WWF Hardcore Championship (3 razy)
WCW Tag Team Championship (1 raz) – z Matt'em Hardy
WWF/E Intercontinental Championship (4 razy)
WWF Light Heavyweight Championship (1 raz)
WWF/E World Tag Team Championship (6 razy) – z Matt'em Hardy
Terri Invitational Tournament – z Matt'em Hardy
Ninth Grand Slam Champion
Eighteenth Triple Crown Champion
Slammy Award for Extreme Moment of the Year (2008, 2009)

Wrestling Observer Newsletter
Best Flying Wrestler (2000)
Feud of the Year (2009) vs. CM Punk
Most Disgusting Promotional Tactic (2008)
Worst Worked Match of the Year (2011) vs Sting na gali Victory Road

Moja Ocena:

Moim zdaniem Jeff Hardy jest jednym z najlepszych wrestlerów jeżeli chodzi o styl extreme.
Można wymieniać jego akcje extremalne ale do najwazniejszych należy  Skok na cm Punka


z drabiny na stół Komentatorki ,bądz skok na Ortona z szczytu konstrukcji...

niedziela, 3 lutego 2013

Slender Man Smukła Wysoka Postać w Garniturze

Slender Man, zapisywany też czasami jako Slenderman to tajemnicze stworzenie opisywane zazwyczaj jako bardzo wysoki i chudy człowiek ubrany w garnitur i nieposiadający twarzy. Może wydłużać swoje ramiona wedle woli i, według niektórych podań, posiada długie macki wyrastające z pleców. Według znacznej części podań, prześladuje głównie dzieci.


Oryginalna opowieść

Slender Man to pseudonim nadany tajemniczej postaci widzianej w tle kilku zdjęć w jednym z tematów forum SomethingAwful. Zdjęcia pokazywały dzieci i pewnego człowieka o smukłej sylwetce, czasem pojawiającego się w długich, poskręcanych włosach przypominających macki. Szczupły mężczyzna został odkryty na forum SomethingAwful w wątku skupionym wokół pożaru w którym zginęło wiele dzieci w latach 80-tych. Opisuje się go jako osobę noszącą czarny garnitur i czarny kapelusz, a jak sama nazwa wskazuje, wydaje się on być bardzo chudy i zdolny do rozciągnięcia swoich kończyn oraz tułowia w długości niemożliwej dla normalnego człowieka. Gdy wyciąga swoje ramiona, jego ofiary są wprowadzane w stan przypominający hipnozę, podczas której podchodzą do tej istoty nie z własnej woli.

Nie wiadomo czy pochłania, zabija lub porywa swoje ofiary do nieznanych miejsc lub innych wymiarów, gdyż nie ma żadnych dowodów lub śladów do wyciągnięcia jakichkolwiek wniosków. Jak dotąd niewiele wiadomo, ale jego cele i siedliska są dość wyraźnie uzgodnione. Ma potrzebę porywania dzieci i często pojawia się tuż przed zniknięciem dziecka lub nawet kilku na raz. Wydaje się pojawiać w miejscach ukrytych we mgle, parkach lub lasach, co jest najprawdopodobniej jego sposobem na kamuflaż. Należy również zauważyć, że dzieci były w stanie go czasem zobaczyć, gdy w pobliżu nie było żadnych dorosłych, chociaż mówi się, że niektóre dorosłe osoby też go widziały. Dzieci również mają sny lub koszmary o szczupłym mężczyźnie, tuż przed ich zniknięciem. Powstaje mnóstwo dyskusji dotyczących możliwości zobaczenia Slender Mana przez inne osoby niż jego ofiary. Wielu ludzi jednak wierzy, że jeśli widzisz Slender Mana to jesteś jego ofiarą lub celem, chociaż nie ma na to żadnych dowodów.
Historia

Slender Man po raz pierwszy pojawił się na forum Something Awful [1] w temacie, gdzie tworzono straszne zdjęcia w celu późniejszej publikacji ich na forach paranormalnych. 10 czerwca 2009 roku, użytkownik Victor Surge dodał dwa zdjęcia przedstawiające wysoką postać wśród dzieci. Fotograf, który je wykonał, rzekomo zaginął, a same zdjęcia datowane są na 1983 i 1986 rok.

Slender Man dość szybko zaczął zdobywać popularność, najpierw na samym Something Awful, a następnie (pierwszy post, gdzie jest wspomniany pochodzi z 24 czerwca[2]) na 4chanowym forum x. Sam Slender Man szybko doczekał się wielu fan artów i jego historia przedstawiana była w różnych wariacjach.

20 lipca w serwisie YouTube powstało konto MarbleHornets, na którym zaczęły pojawiać się "wpisy" zawierające archiwalne nagrania mające przedstawiać spotkania ze Slender Manem. Popularność, jaką zdobyły ten serial internetowy i cała historia związana ze Slender Manem, spowodowała powstanie kilku innych serii wideo, a także licznych parodii i nawiązań.
Najważniejsze serie

Historia Slender Mana (lub bardzo podobnych do niego istot) jest motywem przewodnim wielu dłuższych serii historii lub filmów.
Marble Hornets

Pierwsza z serii wideo, których fabuła obraca się wokół Slender Mana (w tym świecie często znanego też pod nazwą The Operator, która z reguły używana jest, by wyróżnić tę konkretną kreację tej postaci). Przedstawia historię Alexa Kralie, studenta i jednocześnie reżysera nigdy nieukończonego filmu Marble Hornets, który, jak się okazuje, zaczął spotykać wysoką i chudą postać, którą utrwalił na taśmach wideo.
everymanHYBRID

Filmy tworzone przez amatorską grupę fitness, mająca na celu przedstawienie zdrowego stylu życia w rozsądnych cenach.
TribeTwelve

Na tym kanale (stworzonym kiedyś w celach projektu szkolnego), Noah Maxwell umieścił filmy dla uczczenia pamięci jego zmarłego kuzyna, Milo Ashera. Milo podejrzewany był o problemy psychiczne; Noah po obejrzeniu nagrań z ostatniej jego wizyty odkrył rzeczy, które najprawdopodobniej Milo widział cały czas, a nikt inny nie potrafił dostrzec.

piątek, 1 lutego 2013

O Mnie

Witaj na moim pierwszym Blogu,.Mam na imię Patryk i mam 18 lat.
Mam Konto na Youtube o nicku djenary ale posługuje się nickiem enary.
Moja działalność to Let's Play czyli Zagrajmy w z komentarzem głosowym.
Poza Youtube'em Lubię : Czytać książki,Słuchać muzyki,Oglądać Filmy Jakie? Horror,Sci fi,Fantasy głównie.Interesuje Się Wrestlingiem,Iluzja,Skatebordingiem,Sztuka(rysowanie),Cross,Poker(sportowy),Szachy..
No to się troche rozpisałem ale to chyba dobrze niedługo pojawi się pierwszy post o jakiejś ciekawszej tematyce :)

The Enary